Tegen half 7 gaat de wekker en dan is de dag van de terugreis toch echt aangebroken. Na ons laatste ontbijtje aan de pool is het tijd om de laatste dingen in de koffers te gaan puzzelen. Ook moet ik de koffers nog even wegen en blijkt een van de koffers 3 kilo te zwaar te zijn. Na wat heen- en weer geschuif in de andere koffers lukt het toch om de zaak mooi te verdelen. Totaal zitten wij op een gewicht van 92 kilo totaal dus precies aan het maximum gewicht wat wij mee mogen nemen. Nadat ik de 3e bank weer opgeklapt heb passen de koffers met gemak achter in de auto.
Met Petra maak ik daarna nog een ronde door de villa of we niets vergeten zijn. Om kwart voor negen is het toch echt tijd om te gaan en verlaten wij de villa. Nog eenmaal wek ik de 4 liter met 260 horsepowers van de Pathfinder tot leven en na nog een blik op de villa te hebben geworpen rijden wij naar Orlando Airport.Daar leveren wij de auto in en controleren of het bonnetje op "0" staat. Dat klopt en ik kan ook meteen de afstand zien die wij gereden hebben de afgelopen 3 weken en het totaal is 1953 mijl. Helaas hebben ze op MCo geen kruiers meer in dienst dus moeten wij nu zelf een karretje halen en dan de koffers naar de incheckbalie brengen. Daar checken wij in bij de "Self-Check" en dat werkt mooi en is in no-time gepiept. Dan zoeken wij een mooie plekje in de buurt van de gate en daar nemen wij nog een lekkere koffie en maak ik nog even gebruik van het gratis wi-fi netwerk van MCO. Onze vlucht naar Washington-Dulles vertrekt precies om 11:45 en om 13:45 staan wij aan de gate op Washington-Dulles. Al wandelend over de pier komen wij langs een America Shop en daar zie ik een mooie USA-tee die ik niet kan laten hangen dus die moet in de handbagage. Dan is het tijd om te gaan lunchen en bij Tidewater neem ik een overheerlijke Fish & Chips en Petra gaat voor de garnalen.
Tidewater ligt precies tegenover de gate 14 dus da's mooi want dan hoeven wij niet te gaan zoeken. Na de heerlijke lunch zoeken wij een plekje aan de gate en wachten tot het tijd is om te gaan boarden. We brengen de tijd door met gezellig babbelen met een stel uit Belgie die ook 3 weken zijn geweest en het ook reuze naar de zin hebben gehad.
Dan is het 'boarding-time' en het is weer een vermakelijk gezicht om te zien dat er weer veel Amerikanen zijn die met geen mogelijkheid hun (te) grote trolley in de bagagebak krijgen. De trolley die Petra heeft en ook mijn rugzak passen er net precies in dus wij hebben in ieder geval nu een 'privebagagebak'.
Wij zullen gaan vertrekken om 17:20 richting Amsterdam maar uiteindelijk wordt dit 17:40. Eenmaal in de lucht genieten wij van een drankje en naar een paar uurtjes komt weer de vraag : "Chicken or Pasta ?" en natuurlijk gaan wij voor de chicken. Na het eten luisteren wij nog wat naar muziek en daarna gaan de oogjes toe en vliegen wij de nacht in...
