In de Capitool Reisgids die wij onlangs hebben gekocht vinden wij een stukje over Winter Park, wat iets ten noorden van Orlando ligt. Dit schijnt het mondaine gedeelte van Orlando te zijn en nieuwsgierig zoals wij zijn, gaan wij daar een kijkje nemen.
De hoofdstraat in het centrum is een aaneenschakeling van winkels die de duurdere kleding- en sieradenmerken vertegenwoordigen. Ook de "horeca" is van bijbehorend niveau maar gelukkig ontdekken wij voor "de gewone man" ook nog de Starbucks zodat wij daar zonder schroom in korte broek en tee naar binnen kunnen.
Na een rondwandeling waarbij natuurlijk gefotografeerd wordt komen wij uit bij een stadspark wat gelegen is tegenover het stationnetje van Winter Park. Hier is de tijd echt stil blijven staan en gezien de bedrijvigheid op het perron is er blijkbaar een trein in aantocht dus wij besluiten om vanaf een bankje het allemaal eens te gaan aanschouwen. Het is echt een heel apart gezicht hoe dat daar allemaal in zn werk gaat en daar kan "onze" NS nog wat van leren denken wij. De trein is echter zo lang dat hij niet langs het perron past, dus de bomen blijven naar beneden als de trein over de weg stil staat. Als de trein even later weer vertrokken is blijkt er vanuit de andere richting ook nog een trein te komen dus kunnen wij het allemaal nog een keer aanschouwen.
Nadat we in de avond weer bij Shirley zijn wezen dineren willen we nog even een "Welcome Home" kaart in de bus gooien bij de villa waar Gwenda & Raymond vanavond laat zullen arriveren. Inmiddels is het giganties gaan regenen en onweren en hebben bijna geen zicht en moeten dus met zeer lage snelheid over de Hwy27 richting hun villa. Als we na een tijdje weer eenmaal op de terugweg zijn geeft onze boordcomputer aan dat ik met de huidige benzinevoorraad nog maar een actieradius heb van 25 miles en gezien het verbruik van 1 op 8 wordt het toch wel tijd om zsm een pomp op te zoeken. Bij de pomp gaat er 17,5 gallon in en is de tank tot de rand gevuld. Ook helpen wij nog even een jong Duits stelletje die het maar niet voor elkaar krijgen om te tanken met hun credit-card. Petra vraagt in dr beste Duits of ze misschien ook nog een "gewone" kaart bij zich hebben en met enige assistentie van ons kunnen ook zij de tank volgooien.
